Op het traject van Den Bosch naar Zwolle kwam er een man naast me zitten die duidelijk haast had ergens te komen. De coupé was al aardig vol en de enige stoel die nog vrij was, was de plek links van me. De man leek zenuwachtig te zijn, alsof hij hij een of andere afspraak niet wilde missen. Vaak zat ik rechts van het gangpad, maar deze keer vond ik een lege plaats links van het pas. Bij Den Bosch was de persoon naast me opgestaan om hier wellicht over te stappen. Ik stond op om hem door te laten en een paar telen later zat ik naast het raam. Ik keek graag naar buiten en genoot af en toe van het zomerse uitzicht. Bij Oss stapte de bewuste man in die naast me kwam zitten. Hij was vol bepakt zag ik voor hij zijn rugzak achter de rugleuning zetten. Heel even keek hij mij aan alsof hij een bekende zag.
"Heb jij ooit auditie gedaan voor een film in Breda?" vroeg hij. Als dat zo was had hij wellicht auditie gedaan voor dezelfde film waar in ik een bijrolletje had. Ik knikte en antwoordde met een wedervraag: "Jij hebt zeker voor Een Gevoel Van Meer auditie gedaan?" Hij knikte en zei toen: "Jammer genoeg werd ik afgewezen." Na een kort zwijgen zei hij dat hij op mijn website terecht was gekomen door de zoekopdracht naar het productiebedrijf. Hij vertelde dat hij zich bij verschillende castingbureau's had ingeschreven, en dat hij alleen maar figurantenrollen had gehad. Niet bij Sol Film Producties, maar bij maatschappijen in het hele land. Hij had op een gegeven ogenblik besloten regisseur te worden. Toen hij er naar vroeg of ik nog meer had gedaan, zei ik hem dat ik nog een aantal keren figurant was geweest. De laatste keer dat ik een rol had, zo vertelde ik hem, was in een examenstuk van een leerling aan een Tilburgse toneelschool. Voor hij kon vragen wat voor toneelstuk het was noemde ik Pas De Deux. Hij klonk verbaasd.
"Dat is een vrij pittig stuk," moest hij toegeven. "Als je dat kan dan moet je inderdaad goed zijn. Ik vond je optreden bij de auditie indrukwekkend." Leuk, dacht ik. Ik had er nooit bij stil gestaan. Ik had ter plekke wat verzonnen, vertelde ik hem, waarop hij nogal verbaasd naar me keek. "Dan heb je talent, vriend," zei hij. Ik deed alsof het gewoon niets was maar vertelde hem wel dat als ik film keek me zo mee leefde alsof ik in die film zat. Nog steeds, bekende ik met een glimlach. Daarop vroeg hij of ik nog wat geprobeerd had om iets aan acteren te doen. Behalve dat ik me ingeschreven had bij een Rotterdams castingbureau en een aanbod om als figurant in Aïda mee te doen, had ik nooit meer iets gedaan. Zelfs bij een plaatselijke toneelvereniging had ik nadat ik een voorstelling had gezien contact opgenomen. Toen ik bij een Kringloopbedrijf werkte had ik een van die mensen daar ontmoet, die bij de Kringloper attributen voor op het toneel zocht.
Al had ik me nog ingeschreven op een internetsite bleef ik nogal nuchter. Ik bleef met beide benen op de grond staan. Inmiddels was ik als postbode aan het werk en dat beviel me hartstikke goed. Ik bloeide helemaal op. Daarvoor had ik iets meer dan drie jaar bij de pakket-opvoer gestaan. Maar dat leverde wat innerlijk klachten op en toen ik als postbode ging werken, hielden die klachten op. Enkele maanden voor ik daar mee begon had ik een hartfilm laten maken. Niets aan de hand maar de plaatsvervangende arts wilde dat ik er nog een zou maken terwijl ik inspanning moest verrichten. Toen ik ontdekte dat de klachten opgelost waren wist ik heel erg zeker dat het aan het zware werk lag, en te veel mensen om mij heen.
"Misschien kan ik je een aanbod doen," zei mijn buurman. Ik keek hem nieuwsgierig aan. "Ik ben op weg naar een afspraak in Arnhem," legde hij uit. "Ik ben een van de weinig regisseurs die uitgenodigd zijn voor een mogelijke internationale film, dat gaat over..." Hij zweeg plotseling even alsof hij zich realiseerde dat hij niets mocht prijs geven over dit film project. Ik glimlachte toen hij zich verontschuldigde en hij vervolgde: "eigenlijk mag ik daar over niet praten. Maar ik wil jou graag op weg helpen." Hij klonk oprecht. Ik schudde mijn hoofd en antwoordde: "Sorry, maar ik bewandel al geruime tijd een ander pad, zoals je wellicht al weet." Hij knikte en zei: "Ja, ik heb al het een en ander gelezen. Het is een goed streven wat je wilt en doet. Ik herken zelf ook heel veel in die teksten die je publiceert. Hoe kom je er op?"
Ik vertelde hem dat ik al op jonge leeftijd belangstelling had voor bepaalde religies, spirituele stromingen en andere soortgelijke zaken. Het was ook mijn bedoeling om mensen op weg te helpen. Tot op heden was dat nog niet voorgekomen, dat mensen contact op hadden genomen. Ik kon het ze ook niet kwalijk nemen. Op het moment dat ik er aan dacht, leek ik deze regisseur ook op weg te helpen, op een of andere manier.
Heel even werd mijn aandacht getrokken door een buitenlander, nadat de trein in Nijmegen was gestopt. De oude man die me aansprak had een Iers accent toen hij me aansprak. Hij wilde weten of dit de trein naar Schiphol was. Ik schudde mijn hoofd en zie dat hij in de verkeerde trein was gestapt. De Ier vroeg me waar hij beter kon overstappen, waarop ik hem adviseerde in Arnhem op de trein richting Schiphol te stappen. Althans, ik dacht dat daar wel een trein naar Schiphol ging. De man bedankte me vriendelijk en ging ergens voor ons, twee zitplaatsen verder, zitten. Vanuit mijn ooghoeken zag ik de regisseur verbaasd mij aankijken. Nou ja, verbaasd. Hij leek meer onder de indruk.
"Hoe doe je dat?" vroeg hij. Ik glimlachte en antwoordde met een mogelijk onvervalst Iers accent: "I guess I have it in me, lad." Hij lachte en zei vervolgens: "Dat bedoel ik nou, je hebt talent!" Moest ik me nou gevleid voelen, vroeg ik me af. Vergis je je niet in mij, dacht ik, ik weet heus wel dat ik het in me heb. Maar ik doe er niets mee. Het is meer een kwestie van geluk hebben om iets aan acteren te doen. Het geluk leek me toe te lachen. Nee, mijn nuchterheid had de overhand. Bovendien, als ik zou doorbreken zou dat mijn leven overhoop halen en hoe ga je daar dan mee om. Te bedenken dat ik in 1994 haast het vliegtuig naar New York had genomen. Vrienden uit Delft hadden me tegen gehouden. Toen had ik het verhaal Lost In Hollywood geschreven en vrij gauw daarna de titel gewijzigd. Dat was net nadat ik in het Grand Theater in Breda Disclosure had gzien.
Het mooie van een inlevingsvermogen is dat je je in andere mensen kunt verplaatsen en hen dan ook beter kan begrijpen. Ja, ik lijk af en toe mee te leven als ik film kijk. En ja, de laatste tien jaar gaf ik op bepaalde scenes Engels commentaar of reactie met een Iers accent. Dan lig ik af en toe in een deuk van het lachen. Ook toen ik Viviane in Carlingford tegen kwam, was ik me er bewust van dat ik Engels met een Iers accent sprak. Zou het komen omdat ik in hart en ziel met haar verbonden was? Ik nam aan van wel. Zelfs de naam Patrick McColl was als ingeving ontstaan. De achternaam McColl bestaat uit twee delen. Coll is Gaelic voor de hazelaar, en in de Keltische cultuur stond de hazelaar bekend als de boom van esoterische kennis en wijsheid. De naam Patrick mag dan van het Latijnse Patricius afgeleid zijn, maar als je de zogenaamde legenden mag geloven was St Patrick een Ierse heilige. Volgens mij was hij de gekerstende vadergod Dagdha, de vader van de Fomorische goden en de grootvader van de Tuatha De Danann.
In Arnhem stapte ik tegelijkertijd met de regisseur uit. Op het station nam ik afscheid van hem en ik wenste hem succes toe met het film project. Of het er werkelijk zou komen, wist ik niet. Waarschijnlijk niet. Ik hield er rekening mee dat hij mij uit probeerde omdat hij inderdaad het een en ander al had gelezen. Daar hield ik het ook op. Jaren geleden zou ik er misschien in getuind zijn, maar nu niet. Een rol in een of andere film of televisie-serie mag ik dan nog steeds ambiëren, maar ik was gelukkig en tevreden met wat ik heb. Ja, ik zing wel eens tijdens mijn ronde als postbode, dat ik me soms op Instagram The Singing Postman noem. I can see clearly now, the rain has gone. I may be the sunshine in your life, but my girl is the sun that shines in my heart.
Eerder op Dutch Druid gepubliceerd.. Daarvoor in de plaats is Dutch Druid Project gekomen.