Vampiers

Eind 2016 was ik met de trein naar Gouda geweest en had ik daarna Woerden bezocht. Een vermoeiende reisdag was het nadat ik beide plaatsen had bezocht, toch wilde ik eens naar Zoetermeer. Toen ik nog in mijn geboorteplaats woonde was ik eens met mijn ouders naar Gouda geweest. Woerden was ik nooit geweest en nog zo veel andere plaatsen in Nederland. Een daarvan was Zoetermeer. De Kerstavond was net begonnen toen ik in deze Zuid-Hollandse stad arriveerde. Ik had toch al in gedachten naar een concert van Arena in De Boerderij te gaan. Alleen van het station en het overdekte winkelcentrum had ik foto's gemaakt. Die was druk bezocht. Terwijl ik daar rond liep dacht ik er aan hoe ik terug naar huis zou gaan. Via Den Haag? Leek de meest logische gedachte, maar uiteindelijk besloot ik dezelfde route terug te nemen. Het was niet druk in de trein richting Utrecht. Links van het pad zat een jongeman me een beetje aan te staren of gade te slaan. Net na Gouda zei hij iets. Ik hoorde wel wat hij zei, maar deed alsof ik hem niet hoorde omdat ik naar muziek luisterde. Tot hij ineens gebaarde. Ik deed de oorspeakers uit en keek hem vragend aan. Hij vroeg of ik in vampiers geloofde. Ik schudde mijn hoofd en dacht: daar gaan we weer.Het was de eerste keer dat ik dit mee maakte. Vampiers? Daar dacht ik heel anders over, maar ik vroeg hem waarom hij daar over begon. 

"Ik heb een vriendin die tekenen vertoond het slachtoffer van een vampier te zijn," vertelde hij. Ik vroeg wat voor tekens het waren. Zoals ik al geruime tijd over zogenaamde vampier slachtoffers dacht, vertelde hij de tekens die er op wezen dat een persoon hoog gevoelig of wellicht vol sensitief is. Ik herkende het zelf maar wilde daar over niets vertellen. Door een inzinking was ik vol bewust geworden waardoor ik meer ontvankelijk en gevoelig voor prikkels en invloeden uit directe omgeving was. Al mijn hele leven lang had ik zeer gevoelige ogen dat zelfs het dragen van contactlenzen me rode ogen opleverde. Zelfs contactlenzen. Zelfs als ik bij de kapper voor de kapspiegel zat had ik vermoeide ogen. Op mijn negende jaar ben ik een bril gaan dragen nadat ik bij de oogarts was geweest. Dan moet je op een fel wit verlicht bord de letters zien te onderscheiden en ook nog eens bepaalde symbolen. Zelfs bij een donkere achtergrond heb ik moeite met lezen. Maar dat is nog geen teken dat ik mogelijk een slachtoffer van een vampier zou kunnen zijn. Ik denk inderdaad dat in vroegere tijden de mensen ook al zo ontvankelijk en gevoelig waren, dat het bijgeloof ontstond dat ze het slachtoffer van vampiers waren. 

Vampiers? Goed beschouwd zijn er inderdaad mensen die onbewust energie van anderen aftappen. Die mensen zijn zo druk in hun hoofd en zo vol van stress dat hun energie opraakt. De mensen in de directe omgeving die daar ontvankelijk en gevoelig zijn worden dan het slachtoffer van de "vampiers". Ze raken vermoeid. Nog meer als ze in een menigte van dergelijke mensen zijn, zoals een bezoek van een evenement zoals een concert, festival of een beurs. Die Paranormale Beurs in Rijswijk had me ook uitgeput dat ik in de trein op weg naar huis bijna in slaap viel. Daarom heb ik graag muziek bij me. Soms voel ik mijn eigen energie of uitstraling zo erg dat ik figuurlijk gesproken in vuur en vlam sta. Toen ik in de Groenvoorziening werkte had ik dat vaak als we pauze hadden. Dat was niet het enige. Ik voelde bij andere mensen hun spanning of stress aan dat ik afstand moest nemen. Vanaf een afstand van minstens twintig meter had ik er geen last meer van. Dan kan ik met zekerheid zeggen dat de drukke mensen die je omringen de "vampiers" zijn. Je voelt je warme uitstraling uit je handen wegvloeien. In een uitzonderlijk geval heet. 

Ik schudde mijn hoofd en zei tegen de jongeman: "Ik geloof niet in vampiers." Ik had geen zin om tekst en uitleg te geven, aangezien ik het gevoel had dat het wel eens een verhitte discussie kon worden. Vampier films vond ik geweldig en nog steeds vind ik ze geweldig met name het verhaal van Dracula geschreven door de Ierse auteur Bram Stoker. Of was hij een Brit? Ik hield wel van een goede griezelfilm met een echte diepgang. Afijn, in Utrecht stapte de jongeman uit en wenste me nog een fijne avond en goede reis. De trein waar in ik zat had Den Bosch als eindpunt. Daar moest ik nog overstappen op de trein naar mijn woonplaats. Nogal moe kwam ik thuis en ging meteen door naar bed. Zou ik de volgende dag ook weer gaan reizen, aangezien ik een weekend retour had?