De reizen met de trein naar diverse delen van Nederland kunnen best vermoeiend zijn, maar dan ben ik aan het eind van de dag tevreden als ik op de dag terug kijk. Soms ontmoet ik wel eens mensen met wie ik een praatje maak of ze spreken mij aan. Ik had eens een jongeman ontmoet die iets aan mij probeerde kwijt te kunnen. Het gesprek veranderde van onderwerp toen hij hoorde dat ik meer finesse had bepaalde spirituele of religieuze stromingen met name de Kelten en Druïden. Het liep ook tegen de tijd om naar huis terug te keren. Dat was een leuk en interessant gesprek. IK ga geen echte namen gebruiken maar fictieve namen. Een keer had ik een kort gesprek in de trein. Ik realiseerde op zulke momenten dat dit zo had moeten zijn, terwijl de meeste mensen denken dat het gewoon toeval is. Daar geloof ik niet in, maar dat laat ik over het algemeen niet blijken.
Wellicht zal ik het pad van andere mensen kruisen en misschien zal dan ook een gesprek volgen. Daar denk ik eigenlijk nooit aan, maar pas achteraf als er zo'n ontmoeting had plaats gevonden. Op het moment van dit schrijven lijkt het er op dat het reizen met de trein minder gaat worden, dat ik wellicht een andere richting op zou kunnen gaan. Misschien dat er iets anders in het verschiet ligt. Viviane Corrigan zou wel eens terug kunnen komen, dat we voortaan samen verder gaan. Zij was ondertussen getrouwd en had twee kinderen gekregen. Ja, dat kan ook gebeuren, maar we weten allebei dat er een moment komt dat we samen verder gaan, wat er ook mag gebeuren. Omstandigheden hadden vroeger Viviane naar Ierland doen gaan, en dan zijn er ook weer omstandigheden of situaties nodig die ons verenigen. Ik vervolg gewoon mijn weg en doe gewoon waar ik goed in ben. In ieder geval had ik Viviane een uitnodiging gestuurd om met mijn verjaardag samen te zijn.